به رئیس جمهور منتخب آقای دکتر حسن روحانی

جناب آقای روحانی!

رئیس جمهور محترم منتخب مردم ایران!

پیروزی شما را در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم به شما و همه کسانی که به شما رأی دادند تبریک می‌گویم و امیدوارم که در انجام وظایف دشواری که قانون بر عهده شما گذاشته است موفق باشید؛ موفقتر از رؤسای جمهور پیشین.

آقای روحانی! من در این انتخابات به شما رأی ندادم و نه تنها رأی ندادم بلکه تا حدی که امکان و توان داشتم کوشیدم دیگران را هم از رأی دادن به شما بازدارم که در بعضی موارد موفق شدم و در برخی نه. با این حال، هم من به تکلیفم عمل کرده‌ام و هم کسانی که به نامزدی بجز آنچه من و شما می‌خواستیم و هم آنان که شما را برگزیدند و از این بابت همه ما - به گفته رهبر عزیز انقلاب - نزد خداوند مأجوریم.

اما می‌خواهم بگویم تنها شما پیروز این انتخابات نیستید، بلکه اصولگرایان و مردمانی که به نامزدی غیر نامزد شما رأی دادند بخصوص کسانی که به نفر دوم یعنی آنکه بیشترین رأی را بعد از شما آورده است هم پیروزهای بزرگ این انتخاباتند. چرا؟ نه فقط به خاطر اینکه به وظیفه‌شان عمل کردند و تنور انتخابات را گرم کردند، بلکه بیشتر و بیشتر به این دلیل که با نهایت ادب و احترام با رأی شما برخورد کردند، برای اینکه بانکها و مغازه‌ها را به آتش نکشیدند، برای اینکه شیشه‌های خودروهای شخصی و عمومی را نشکستند و بعد از شکست، راهپیمایی هواداران راه نینداختند، برای اینکه نفر دوم انتخابات درست ده دقیقه بعد از اعلام نتایج، طی نامه‌ای در نهایت ادب و احترام پیروزی شما را تبریک گفت و برایتان آرزوی توفیق کرد و گفت حاضر است اگر بخواهید همراهیتان کند، برای اینکه بقیه نامزدهای رده های سوم تا آخر هم تک تک و فوراً به شما پیام دادند و پیروزیتان را هم به شما و هم به کسانی که به شما رأی دادند، تبریک گفتند. از اصولگرایان غیر از این هم انتظاری نیست. ما با سنگ و چاقو به مأموران حمله نکردیم، ما - هیچ کداممان - ادعا نکردیم در این انتخابات تقلب شده است، ما هیچ کداممان هنگام رأی دادن مثل خانم عفت مرعشی نگفتیم: «اگر نامزد ما از صندوق بیرون نیاید، حتماً تقلب شده و مردم باید به خیابانها بریزند».

آقای روحانی! راستش خیلی از ما دیشب درست پس از اعلام نتایج به خیابانها ریختیم و تظاهرات کردیم. اما در این تظاهرات خون هم از دماغ کسی نریخت و دود هم از هیچ سطل زباله‌ای بلند نشد. بله، جسارت ما را ببخشید ما به خیابانها آمدیم تا در شادی مردم برای پیروزی شما شریک باشیم. خیلی از ما به همراه خانواده هایمان آمدیم و برای شما بوق هم زدیم! بچه‌های ما در این میانه برای شما و هواداران شما دست هم زدند و شادی هم کردند.

جناب آقای رئیس جمهور منتخب!

 هنگامی که آقای هاشمی رفسنجانی - بعد از پیروزی شما - اعلام کرد که این انتخابات دموکراتیک‌ترین انتخابات در جمهوری اسلامی ایران بود، یاد حرفهای دو سه ماه پیش ایشان افتادم و یاد حرفهای همسر ایشان که در حاشیه نخستین دادگاه یکی از دو فرزند متهمش یعنی مهدی در 15 اردیبهشت 92 که گفته بود: «در ایران انتخاباتی وجود ندارد، مگر برای اینها کاری دارد که رأیها را عوض کنند؟». و این سؤال برای من و همه مخاطبان پیش آمد که فقط انتخاباتهایی که شما و نامزد شما در آن پیروز بشوند، دموکراتیک است و بس؟ و بقیه انتخاباتها بخصوص آنها که رقیب شما در آن رأی بالا می‌آورد تقلب شده است؟

وانگهی اگر این انتخاباتها «در این سیستم» و با این «رهبری» و این «شورای نگهبان» باعث می‌شود رأی مخالفان خوانده نشود، پس چگونه ایشان و آقای خاتمی و همه اصلاح طلبان و حتی مدعی بزرگی که در ظاهر می‌گفت تقلب اما خصوصی می‌گفت تقلبی نشده است یعنی آقای مصطفی تاجزاده هم به همراه دیگر زندانیان سیاسی با شور و نشاط در آن شرکت کردند و حالا که شرکت کردند آیا خجالت نکشیدند که همین نظام و همین سیستم، در پاسداشت همان 250 هزار رأیی که باعث شد شما را از 50 درصد بالا بکشد و رئیس جمهور کند، این قدر دقت و امانتداری کند و حتی در مخیله‌اش هم خطور نکند که کار را به دور دوم بکشد تا شاید برای بعضی‌ها فرجی شود!

جناب آقای دکتر روحانی!

قدر این نظام، این مردم و بیش از همه این رهبری که برای قانونمداری و امانتداری این همه تلاش و دقت دارند بدانید و بکوشید سرباز خوبی برای این نظام و رهبری و مردم باشید.

آری، من و بسیاری چون من به شما رأی ندادیم اما همه‌مان از صبح روز دوازدهم مردادماه امسال که حکم تنفیذ ریاست جمهوری‌تان را از دستان رهبر عزیز انقلاب دریافت می‌کنید شما را رئیس جمهور خود می‌دانیم و درمقابل هر کس و ناکسی از شما دفاع خواهیم کرد و البته حق انتقاد و اعتراض به شما را هم برای خودمان محفوظ می‌داریم کما اینکه در مواردی به رئیس جمهوری هم که خودمان به او رأی داده بودیم انتقاد می‌کردیم.

شما هم البته در مناظرات و سخنرانیهایتان بارها بر آزادی اندیشه و بیان تأکید کردید و امیدواریم که به این وعده، تبصره‌ای نزنید و اجازه بدهید تا مخالفان و منتقدان شما هم حرفهایشان را آزادانه بزنند و خدای نکرده دوران تاریک آزادی اندیشه زمان آقای هاشمی رفسنجانی را تکرار نکنید. و چه خوب است بر خلاف رویه سه رئیس جمهور اخیر، گاهی با منتقدان نام و نشاندار خودتان هم (علاوه بر خبرنگاران روزنامه‌ها و شبکه‌های خارجی) به گفت و گو بنشینید و گاهی با همانها در تلویزیون مناظره داشته باشید و مطمئن باشید که این کار - با هر نتیجه‌ای - اعتبار شما را بیشتر خواهد کرد.

ما هم و همه دوستان ما هم آماده‌ایم برای اعتلای نام نظام اسلامی هر کمکی که از دستمان بر آید در همراهی و همکاری با شما دریغ نکنیم چرا که توفیق شما را توفیق خود می‌دانیم و در نهایت بالاتر رفتن نام و پرچم جمهوری اسلامی ایران.

در اینجا بی انصافی است که از آقای دکتر احمدی نژاد و وزارت کشور و نیز شورای نگهبان به خاطر برگزاری آرامترین و بی حاشیه‌ترین انتخابات ریاست جمهوری تشکر نکنیم. امید است که این تلاشهایشان مرضی خداوند مهربان قرار گیرد.

امیدواریم همان گونه که استان سمنان در این هشت سال رئیس جمهور پر تلاشی تقدیم نظام کرد و برای ان شاء الله هشت! سال بعد هم رئیس جمهور پر تلاش دیگری از این استان انتخاب شده است، آقای دکتر کواکبیان هم یواش یواش به فکر بیفتند تا شاید برای هشت سال بعد هم قرعه به نام استان سمنان بخورد :دی

پاسخ به دو  شبهه دوستان اصولگرا:

1- متأسفانه در دو سه روز منتهی به انتخابات، این وبلاگ به دلایل نامعلوم از دسترسی خارج شد و امکان تأیید و پاسخگویی به کامنتها فراهم نشد و امروز هم که دیگر پاسخهای آنموقع سالبه به انتفای موضوع محسوب می‌شود اما چون بسیاری از دوستان این روزها با کامنت و پیامک و تماس تلفنی، ان قلتی به موضوع مطروحه در روزنوشت پیش مطرح می‌کنند مبنی بر اینکه بر خلاف نظر من حتی اگر همه اصولگراها هم متحد می‌شدند با این مقدار رأی به دست آمده معلوم است که نمی‌توانستند پیروز میدان باشند، عرض می‌کنم در محاسبه پیش از انتخابات، همان طور که در اکثر نظرسنجی‌ها در ایران و جهان مطرح می‌شود، معمولاً عده زیادی که حداقل 15 -20 درصد و حتی بیشتر هستند و «قشر خاکستری» یا «آرای خاکستری» نام دارند، تا لحظه آخر هم در شرکت کردن و نکردن در انتخابات و هم در رأی دادن به کدام نامزد متحیر و مرددند. این آرا معمولاً گرایش به سمت جو غالب و فضای عمومی جامعه دارند و اگر انتخابات پر شور باشد معمولاً در اواخر زمان رأی‌گیری در انتخابات شرکت می‌کنند و به نامزد غالب هم رأی می‌دهند.

اگر اصولگرایان از احساس برتری خود کوتاه می‌آمدند و دلشان بیشتر، برای نظام و انقلاب می‌سوخت و به نفع هم کنار می‌رفتند ( همان کاری که آقای دکتر حداد عادل انجام داد و نام خود را به عنوان «مرد انتخابات» ثبت کرد)، درگیریها و انشقاق بین نیروهای خودی هم پیش نمی‌آمد و به فرموده قرآن «فشل» نمی‌شدیم و «اقتدار و توانایی آنها نمی‌رفت» و در نتیجه جو غالب به سمت نامزد واحد اصولگرا می‌شد و آرای خاکستری هم به همان سمت هدایت می‌شد و در آن صورت پیروزی حتمی بود.

2- یک نکته دیگر هم در کامنتها و پیامکها بود و آن قطعی دانستن «اصلح بودن جناب آقای دکتر جلیلی» بود. یعنی همه این پیش‌فرض را مسلّم گرفته بودند که ایشان بر اساس یک وحی مُنزَلی حتماً «اصلح» هستند در حالی که به اعتقاد من، ما در این انتخابات، اصلح نداشتیم و دو اصولگرای مطرح یعنی آقایان دکتر قالیباف و دکتر جلیلی، هر دو صالح بودند و پر از نقاط قوت و ضعفی که از هیچ کدام نمی‌شد چشم پوشی کرد. پس عاقلانه این بود که به همان شیوه نامزد رأی آورتر روی می‌آوردند. البته شاید تصور شود که برای گفتن این حرف، خیلی دیر شده است. اما نه، همیشه گذشته چراغ راه آینده بوده و هست. انقلاب از این پستی و بلندیها و ریزشها و رویشها زیاد دارد و خوب است که هم ما افراد را مطلق ندانیم و هم مصلحت عمومی نظام و انقلاب را با تدبیر بیشتر لحاظ کنیم.

مرتبط:

- شکوه شکست. از: سجاد صفار هرندی.

- ما چوب حجت و بصیرت رفاعه‌ها را می‌خوریم!  از: امید حسینی.